De kolonie mept terug
De wonden geslagen door gedwongen verplaatsing, westerse expansiedrift en de verdeel-en-heerspolitiek zijn nog niet geheeld. Europa ligt onder de loep, het door de witte macht gedicteerde wereldbeeld kantelt en de nazaten van de gekoloniseerden verheffen hun stem.
Adriaan van Dis – geboren in een Indisch milieu – volgt al jaren het postkoloniale debat in binnen- en buitenland. Een lees- en denkervaring die hem uiteindelijk aanspoorde anders naar deze tijd te kijken.
Eén schrijver wees hem al vroeg de weg: Rudy Kousbroek (1929-2010). Een van de origineelste essayisten van ons taalgebied. Niemand schreef met zoveel hartstocht en verontwaardiging over de koloniale erfenis, de Japanse bezetting en de verwerking van het verlies van Nederlands-Indië. In 1992 werden nagenoeg al zijn artikelen over dit onderwerp bijeengebracht in Het Oostindisch kampsyndroom, een belangwekkend boek dat voor veel onrust onder oud-Indiëgangers zorgde. Voor van Dis was het een bevrijdende les in voortschrijdend inzicht, en een inspiratiebron voor De kolonie mept terug.
‘De kolonie mept terug is een actueel en overtuigend betoog: de bal ligt bij de oude kolonisators.’ [waardering: 4 sterren] – Dagblad van het Noorden
‘Een toegankelijk en inzichtverrijkend boek.’ – DeWereldMorgen
‘Het is daarbij ook en vooral Van Dis zélf die lekker terugmept. Hij mept, uit naam van de kolonie, op het Nederlandse koloniale verleden en dan met name op de jarenlang eenzijdige kijk daarop in Nederland zelf, en daarmee ook direct op zijn eigen familieverleden.’ – Thomas von der Dunk, De Kanttekening